teorie społeczne uczenia się
Encyklopedia PWN
ekon. zasób wiedzy, umiejętności, zdrowia i energii witalnej zawarty w każdym człowieku i w społeczeństwie jako całości, określający zdolności do pracy, do adaptacji do zmian w otoczeniu oraz możliwości kreacji nowych rozwiązań.
etnolog i antropolog społeczny, współtwórca i główny przedstawiciel funkcjonalizmu.
francuski filozof, matematyk, fizyk i pisarz.
brytyjski ekonomista, uznawany za ojca ekonomii politycznej.
angielski filozof i socjolog, jeden z twórców socjologii.
technokratyzm
zespół koncepcji zakładających powstanie nowego typu władzy ekonomicznej i politycznej, w którym decydującą rolę odgrywaliby wysoko wykwalifikowani specjaliści (technicy, ekonomiści, socjologowie, menedżerowie).
[gr. téchnē ‘rzemiosło’, ‘nauka’, kratéō ‘władam’],
